فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 6، شماره 3، پاییز 92 ، شماره پی در پی 21

اکسیر سخن (بررسی ویژگیهای زبانی سروده های اکسیر اصفهانی)

صفحه (0 - 0)
سید محمّد راستگوفر،مژگان محمّدی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
میرزا عظیما اکسیر اصفهانی (متوفّی 1169 هـ. ق) از شاعران توانای سبک هندی در سدۀ دوازدهمست که متاسّفانه اطّلاعات چندانی از زندگی او در دست نیست و در چند تذکرهای که از او یاد شده، جز ستایش شعر او و اینکه در نقّاشی مهارت داشته، مطلب چندانی نیامده است، امّا شعر او نشان میدهد که شاعری بسیار توانا و در عین حال پرکارست. ویژگیهای شعر او کم و بیش همانهاست که در شعر سبک هندی دیده میشود و از همه برجستهتر، مضمونیابی، نازکگویی و تصویرسازیست. ردّپای زبان کوچه نیز در شعر او فراوان دیده میشود. موتیفهای سبک هندی مانند حباب، آینه، سیماب، جادّه، نقش پا، دیوانه، طفل، شانه و زلف، مژگان و ... در شعر او به فراوانی یافت میشود که دستمایۀ تصویرها و مضمونهای گوناگون قرار گرفته است. با توجّه به نقّاش بودن شاعر، تصویرسازی با اصطلاحات و مضامین مربوط به نقّاشی نیز در شعر او پربسامدست. مضامین رندانه، زیبا، نو و مضمونسازی با اصطلاحات ادبی از دیگر ویژگیهای برجسته سبکی دیوان ویست که در دست تصحیح داریم. این نکتهها همراه با نکتههای سبک شناسی دیگر، موضوع این مقاله است.

کلمات کلیدی
اکسیر اصفهانی , سبک شناسی , سبک هندی , موتیف , تصویرسازی , مضمون سازی